مدرسه علمیه الزهرا همدان

به بهانه پنجم شعبان، ميلاد امام زين‌العابدين(ع)

هنوز گام در اين دنياي فاني نگذاشته بودي كه ما دروازه دل ‌هايمان را به حرمت نام فاطمه(س) به روي سپاهيان اسلام گشوديم و دل به عطر محمدي (صلی الله علیه و آله و سلم) سپرديم تا آذرخش توحيد قلب‌ مان را زير و رو كند؛

اما تو كه آمدي، قرابت و خويشاوندي ما با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) رقم خورد و زنجيره اتصال ما به قبيله بني‌ هاشم رسميت يافت.

تو كه پاي در اين دنياي فاني گذاشتي، رسول كلمات شگفتي شدي كه نشانه‌ هاي بزرگ خدا بودند و هستند؛

كلماتي كه واژه واژه بوي صبر، عشق و مهرباني مي‌ دهند، از جنس مهرباني خدايند در اولين روزهاي آغاز آفرينش؛ از جنس رستگاري؛ كلماتي كه بوي خالصانه بندگي را مي‌ دهند؛ كلماتي كه واژه واژه ‌اش اقيانوسي عظيم از حقوقي است كه بشريت هنوز هم سرگردان يافتن آن‌ هاست و غافل است از آنچه كه تو به او هديه كرده ‌اي…

ادامه »

به بهانه چهارم شعبان، ميلاد علمدار كربلا(ع(

از نسل اسماعيل ذبيح بودي كه وقتي پدر فرمود: در رؤياي صادقه فرمان يافتم كه تو را در راه حب الهي قرباني كنم. خوب بنگر كه تراز و انديشه تو چيست؟ پاسخ داد: اي پدر! امر خداي را درباره قرباني كردن من اجرا كن كه مرا در اين راه از صابران و استواران خواهي يافت…  و تو امر خداي را صابرانه و استوار به جان پذيرفته بودي تا در كربلاي عشق سر به راه محبوب دهي…

همين عشق و انس و علاقه بود كه تو را <باب الحسين(ع)> خواندند و تو آن را اين ‌گونه به تصوير كشيدي…

<اي وجود من! پس از حسين زندگي براي من مايه خواري است و ديگر مرا چه سود كه بعد از او در دنيا زنده بمانم. اين حسين است كه امروز تشنه است و جگرسوخته و ديگران از آب سرد و گوارا مي ‌آشامند.

آيا من در فرات، آب سرد و گوارا بنوشم و او تشنه باشد؟ هرگز، اين راه و روش دين من نيست، هر كس كه در انجام وظيفه صادق و اهل يقين باشد، اين روش عمل را ندارد>.

ادامه »

ظلمات جهل و ناداني بشر را نور ذات مقدسي خواهد شكافت تا ردﹼپاي عزّت و آبرومندي­ اش بر صفحه هستي نقش بندد! ناخداي سفينه نجات كه روح ناآرام جهان را در پناه كشتي امن و مهربان وجودش به ساحل نجات خواهد رساند.

به راستي حسين (علیه السلام) كيست؟…

كرامت محضي كه خوان محبت را بر افلاك و خاك مي­ گستراند و تمام ذرات هستي در هر گوشه از كائنات به وجد مي­ آيند، نوري زلال كه با آمدنش انسان تكميل خواهد شد!

آسمان انباشته از آيه ­هاي شيرين عروج است و حسين (علیه السلام) مي­آيد تا قيام را شهادت دهد و فلسفه­ ي <الموت أولي من ركوب العار> را حكيمانه براي تاريخ به تفسير بنشيند.

مي ­آيد تا غيرت ديني فراموش نشود، او كه وجودش نياز بشر بود و خنكاي امواج مهرباني ­اش تلاطم سرگرداني دنيا را به ساحل آرامش و راحتي مي كشاند.

حسين (علیه السلام) مي­ آيد تا آينه­ دار يحيي (علیه السلام) باشد و وارث امتحان ابراهيم (علیه السلام) ! تا قبله نماي حقيقت تا ابد سمت مزار او را نشانه رود.

حسين(علیه السلام) مي ­آيد تا سرخ­ ترين حادثه تاريخ از قطرات خونش وام بگيرد و دعاي عرفه ­اش در صحراي دلدادگي درسِ شيفتگيِ انحصاري به تنهايي معبود باشد.

مي ­آيد تا تصميم رهگشايي كه بعدها خواهد گرفت، معياري باشد براي بلاتكليفي روزگار سر درگم…

سلام بر حسين(علیه السلام) ، سلام بر سبط ياسين و طه، سلام بر خون خدا در رگ­ هاي زمين! سلام بر تجسم صبر، سلام بر هادي رودهاي سرگشته، سلام بر نورٌ علي نور…

سوم شعبان، ولادت فرخنده مهتر جوانان بهشت و آموزگار شهادت

حضرت حسين بن علي عليه السلام

مبارک و خجسته باد.

سي و يكم خردادماه، يادمان شهادت هميشه سرفراز؛ شهيد دكتر مصطفي چمران

چه خوش گفته است:

يار مردان خدا باش كه در كشتي نوح        هست خاكي كه به آبي نخرد طوفان را

و تو مرد خدا بودي كه براي خدا كار كردي… وگرنه آن زمان چه كسي مانند تو دكتراي الكترونيك و فيزيك پلاسما داشت؟!

مي داني با اين مدرك چه مي توانستي بكني؟…

ادامه »

… و حركت خود را آغاز كرد، حركتي كه جهان را براي هميشه به تلاطم درآورد و خون خدا را در رگ­ هاي زمانه تا ابد جاري كرد.

حركت كرد تا در عرفات زمزمه عاشقانه را به گوش تاريخ برساند و در سرزمين خيمه­ هاي سوخته، مطاف فرشتگان شوريده و غبارآلود، تاريكي را پرده پرده بشكافد.

حركت خود را آغاز كرد تا با يارانش در سرزمين عَلَم ­هاي افتاده و مشك­ هاي تشنه چونان برگ ­هاي فرو ريخته از غارت پاييز زخمي و تاولناك >مزمل< بودن خود را ثابت كند، مزمل به خون خود و خدايي بودن و خدايي شدن خود را به همگان بنماياند.

نامت بلند است؛ چونان پيشاني ­ات كه خود معراج آفتاب است و رويشگاه ماه.([1])

نامت بلند است؛ به بلنداي انساني كه با صداقتي يگانه و راستين، لباس <الست> مي پوشد و حيلت ­ها و نفاق­ ها را مي­ فهمد.

نامت بلند است؛ چونان باران سپيدي كه از رداي تو بر جلگه­ هاي جهان فرو باريد و همه انسان­ ها را به سمت حاصل­خيز دوستي دعوت كرد.

نامت بلند است؛ چونان نگاه سبزت كه هيچ سبزه­ اي در جهان نمي­ رست، اگر نگاه سبز تو نبود.

نامت بلند است؛ چونان صداي گام ­هاي مهربانت كه گوش تاريخ را نوازش داد.

نامت بلند است؛ چونان دست­ هاي پر رحمت تو كه آفتابش يتيمي جهان را جبران كرد.

نامت بلند است؛ به بلنداي رسالتت كه نبض كائنات را با خود به تپش دوباره واداشت.

نامت بلند است؛ به عظمت حجرالاسود كه بر دست­ هاي تو بوسه مي ­زند و به شوكت مسجد الحرام كه تو را در آغوش مي­ گيرد.

نامت بلند است؛ به بلنداي آسمان بلاغت و فصاحتت.

نامت بلند است؛ كه تو رحمة للعالميني و صداي آشنايت همان وزش نسيم بهاري است در كوير دل­ هاي مردمان!

تو كه نبأ عظيمي و صراط مستقيم. تو كه كائنات با تكرار نامت به تكاپو مي­ افتند و قيام مي­ كنند.

تو كه سرچشمه بركاتي و بهانه خلقت آسمان­ ها و زمين.

آري، نامت بلند است؛ به بلنداي رسالتت كه مردم زمين­ گير حماقت و كاهلي را به امّت واحده بدل كرد.

مگر قلم توان بيان عظمت و بلندي نام و جايگاهت را دارد؟! … .

[1]. اشاره به حديث توصيف چهره پيامبر9، شيخ صدوق، خصال، ص 598 و متقي هندي، كنزالعمال، ج 7، ص 31

مبعث خاتم الانبیا محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم بر مسلمین جهان مبارک

﴿اقرأ باسم ربك الذي خلق﴾(العلق 96) و تو جبرييل را مي­ بيني كه تو را امر به خواندن مي­ كند و رسالت آغاز مي ­شود.

نغمه ­هاي ملكوتي ­ات از حرا به گوش جهانيان مي­ رسد. عالميان در مقابل شكوهت، خاضعانه سر خم مي­ كنند و تو چون حقيقتي از كوه جاري مي­ شوي تا انتظار دنيا را پايان ببخشي.

رسالت عظيمت با قرآني عظيم آغاز مي ­شود و مكارم اخلاقي را كه عظيم است، هديه مي­ كني. خطاب نمودي: <قولوا لا إله إلا الله تفلحوا> و كعبه از گرد و غبار شرك و شك قامت برافراشت. تقدير جهان به دست­ هاي تو سپرده شد تا از منتها اليه رحمت پروردگار جاري شوي به زبان هستي تا رحمة للعالمين باشي و آيين جاهليت را مدفون كني.

اي شاه سوار ملك هستي                  سلطان خرد به چيره دستي
اي ختـــــم پيمبران مـــرسل                 حــــلواي پسيـــن و ملــح اول
سر خيل تويي و جمله خيلند                 مقصود تويـــــي همه طفيلند

با عزمي راستين و اراده ­اي فولادين پشت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)  ايستاد و گفت كه به آيين برادر زاده ­اش درآمده است و زين پس او را حمايت خواهد كرد. اسلام جوان به حمايتش نيازمند بود. لبخند مهر آفرينش گرمابخش محفل تازه مسلماناني شد كه در بحراني ­ترين بحر و طولاني­ ترين تلاطم روزگار مي­ گذراندند. غلاف تيغ­ هاي تيز توطئه پرستان را يكي يكي مي­ شكست تا محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)  نداي آيين جاودانه خود را به گوش همگان رساند. علي (علیه السلام)  به وجودش افتخار مي­ كرد و نجواهايش را به ياد داشت كه تشويقش مي ­كرد تا به جاي پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)  بخوابد و پيش مرگش شود تا به او آسيبي نرسد… و اسلام با حمايت مقتدرانه او بود كه پا گرفت.

به مناسبت 25 رجب شهادت امام موسي كاظم(ع)

چه خیال خامی دارند از زندانی کردنت! مگر می ‌شود روحی بزرگ را که آزادگی در مکتب خانۀ چشمانش درس آزادی می‌ گیرد، به قید و بند کشید؟…

چهارده سال پیاپی در زندان ‌های عباسیان در ميان پاره ‌هایی از آهن اسیرت کردند و با ذهن پوچشان بر قدرت پوشالی‌ شان تکیه زدند تا راه هدایت مردم را ببندند؛ غافل از اینکه در عمق آن سیاهچال فریادی صاعقه‌ خیز بودی بر سر طاغوتیان.

در طی آن سال‌ ها خشت خشت دیوارهای زندان، به سوز ناله‌ های شبانه ‌ات دلخوش کرده بود و با هر تکبیرة الاحرام نمازت، آزادی را به کنج زندان دعوت می ‌کردی.

با آنکه در بند عباسیان بودی، اما خط بطلاني كشيدي بر اسماعیلیه، افطحیه و ناووسیه تا آنجا كه هیچ کس نتوانست جای شیعه اثنی عشریه را در دل ‌ها بگیرد.

سختي ‌هاي تک تک لحظه‌ های زندان را صبورانه نوشيدي تا بياموزي ما را كه چرا بنده و دوست برگزیدۀ خدا می ‌شوی از میان انسان ‌ها؛ صبر از سکوتت شرمنده می ‌شد آن هنگام که نگهبان زندان دهان به ياوه‌ سرايي مي ‌گشود و به مادرت بي ‌حرمتي مي ‌كرد،‌با تمام اين ‌ها تو به برهان و استدلال و منطقي ستودني فدک را با کلام زیبایت، زیبا تفسیر مي ‌كردي…

*  *  *
روزها به سختی می‌ گذشت، مریدانت زجرها می‌ کشیدند و فرزندانت علی ‌بن موسی(ع)، فاطمۀ معصومه (س) فراقت را به شوق دیدارت تحمل مي ‌کردند؛ اما دنيا جاي ماندن نبود كه روزها به سیاه‌ ترین برگۀ تاریخ رسید… شبی که سندی بن شاهک خرماهای زهر آلود را به تعارف برایت آورد.

خفاشان به شب نشسته بودند؛ مردمانی که شمع وجودت را خاموش می ‌خواستند و تو زنداني غريب و تنها ‌ـ به زغم دشمن كوردل ـ از بند زنجيرها رها شدي و به سوي ملأ اعلي اوج گرفتي كه بهشت انتظارت را مي ‌كشيد…
*  *  *
خداوند دعایش را بهانۀ اجابت بی ‌واسطه ‌اش کرده است؛ پس اگر چشم ‌هایت به گنبد طلایی ‌اش افتاد و بی ‌اختیار اشک در چشم‌ هایت حلقه زد، آهسته بگو: «السلام علیک یا باب الحوائج»…

23 خرداد؛ يادمان سال روز ارتحال ملكوتي بانوي مجتهده امين اصفهاني رحمةالله عليها

<مَنْ تَعَلَّمَ العِلْمَ وَعَمِلَ بِهِ وَعَلَّمَ للهِ دُعِيَ فِي مَلَكُوتِ السَّمَوٰاتِ عَظِيماً؛ هر كس علم را بياموزد و به آن عمل نمايد و براي خدا به ديگران ياد دهد، در ملكوت آسمان ها بزرگ خوانده مي شود>.

ادامه »