نامت بلند است؛ چونان پيشاني ات كه خود معراج آفتاب است و رويشگاه ماه.([1])
نامت بلند است؛ به بلنداي انساني كه با صداقتي يگانه و راستين، لباس <الست> مي پوشد و حيلت ها و نفاق ها را مي فهمد.
نامت بلند است؛ چونان باران سپيدي كه از رداي تو بر جلگه هاي جهان فرو باريد و همه انسان ها را به سمت حاصلخيز دوستي دعوت كرد.
نامت بلند است؛ چونان نگاه سبزت كه هيچ سبزه اي در جهان نمي رست، اگر نگاه سبز تو نبود.
نامت بلند است؛ چونان صداي گام هاي مهربانت كه گوش تاريخ را نوازش داد.
نامت بلند است؛ چونان دست هاي پر رحمت تو كه آفتابش يتيمي جهان را جبران كرد.
نامت بلند است؛ به بلنداي رسالتت كه نبض كائنات را با خود به تپش دوباره واداشت.
نامت بلند است؛ به عظمت حجرالاسود كه بر دست هاي تو بوسه مي زند و به شوكت مسجد الحرام كه تو را در آغوش مي گيرد.
نامت بلند است؛ به بلنداي آسمان بلاغت و فصاحتت.
نامت بلند است؛ كه تو رحمة للعالميني و صداي آشنايت همان وزش نسيم بهاري است در كوير دل هاي مردمان!
تو كه نبأ عظيمي و صراط مستقيم. تو كه كائنات با تكرار نامت به تكاپو مي افتند و قيام مي كنند.
تو كه سرچشمه بركاتي و بهانه خلقت آسمان ها و زمين.
آري، نامت بلند است؛ به بلنداي رسالتت كه مردم زمين گير حماقت و كاهلي را به امّت واحده بدل كرد.
مگر قلم توان بيان عظمت و بلندي نام و جايگاهت را دارد؟! … .
[1]. اشاره به حديث توصيف چهره پيامبر9، شيخ صدوق، خصال، ص 598 و متقي هندي، كنزالعمال، ج 7، ص 31
مبعث خاتم الانبیا محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم بر مسلمین جهان مبارک
