26 رجب، سال دهم بعثت، وفات ابوطالب
با عزمي راستين و اراده اي فولادين پشت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) ايستاد و گفت كه به آيين برادر زاده اش درآمده است و زين پس او را حمايت خواهد كرد. اسلام جوان به حمايتش نيازمند بود. لبخند مهر آفرينش گرمابخش محفل تازه مسلماناني شد كه در بحراني ترين بحر و طولاني ترين تلاطم روزگار مي گذراندند. غلاف تيغ هاي تيز توطئه پرستان را يكي يكي مي شكست تا محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) نداي آيين جاودانه خود را به گوش همگان رساند. علي (علیه السلام) به وجودش افتخار مي كرد و نجواهايش را به ياد داشت كه تشويقش مي كرد تا به جاي پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بخوابد و پيش مرگش شود تا به او آسيبي نرسد… و اسلام با حمايت مقتدرانه او بود كه پا گرفت.
