مدرسه علمیه الزهرا همدان

« حسینی بودن از الطاف حق است »

خدای عز وجل رو شاکریم که توفیق درک محرم امسال رو هم نصیبمون کرد . ان شاءالله که بتونیم بهره کافی و وافی ببریم.مدرسه علمیه الزهرا(اسلام الله علیه)اقدام به برگزاری مراسم سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسـین (علیه السلام) نموده است

و از همه شما عزیزان استدعا داریم که با تشریف فرمایی خود و همچنین ارائه نظرات و انتقادات و پیشنهادات خودتون برای برگزاری هر چه با شکوهتر مراسم محرم امسال ما رو یاری کنید.

این مراسم از جمعه 91/8/26 شروع شده و تا 13 روز ادامه داره.

زمان:رأس ساعت 9

مکان : خیابان شهدا، کوچه آقای آخوند حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیه)

دستور العمل نهم

آقاياني که طالب مواعظ هستند، از ايشان سؤال مي شود: آيا به مواعظي که تا حال شنيده ايد، عمل کرده ايد، يا نه؟

آيا مي دانيد که: «هر که عمل کرد به معلومات خودش، خداوند مجهولات او را معلوم مي فرمايد.»؟

آيا اگر عمل به معلومات - اختياراً ـ ننمايد، شايسته است توقع زيادتي معلومات؟

آيا بايد دعوت به حق، از طريق لسان باشد؟ آيا نفرموده: «با اعمال خودتان، دعوت به حق بنمايد»؟

آيا طريق تعليم را بايد ياد بدهيم، يا آنکه ياد بگيريم؟

آيا جواب اين سؤالها از قرآن کريم:

«والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا»، و از کلام معصوم:«من عمل بما علم، ورثه الله علم ما لم يعلم» و «من عمل بما علم، کفي ما لم يعلم»، روشن نمي شود؟

خداوند توفيق مرحمت فرمايد که آنچه را مي دانيم، زير پا نگذاريم و در آنچه نمي دانيم، توقف و احتياط نمائيم تا معلوم شود.

نباشيم از آنها که گفته اند:

پي مصلحت مجلس آراستند
نشستند و گفتند و برخاستند!

ادامه »

كربلا سال­ها در انتظار بود.

كربلا نبض شجاعت است و حيرت جاودانه­ ي تاريخ بر مدار اشك و گريه.

عطر شهادت از گودال قتلگاه به مشام جان­ها رسيد <اللهمّ انّي اعوذ بك من الكرب والبلاء>

و اين­گونه شد كه كربلا تصويربردار لحظات ارغواني شد.

<اينجا فرود آييد> اين­جا دست­هاي سقا در كنار فرات جا خواهد ماند و صداي شيون از خيمه سكينه تا آسمان خواهد رفت. اين­جا جمال قاسم به چنگال خون ريز خزان خواهد سوخت.

حسين(علیه السلام) اين­جا نجوا خواهد كرد:

يا دهر افّ لك من خليل       كم لك بالاشراق والاصيل([1])

اين­جا همان سرزمين موعود است. قطعه­ اي از بهشت كه به زمين پيوند خورده است. از مركب­ها پايين آييد و رحل اقامت افكنيد. اين­جا تاريخ، اعجاز عطش را به چشم خواهد ديد.

خيمه­ هاي غريبي و تنهايي  را برپا كنيد و كودكان را مشق عطش بياموزيد. اين­جا بايد قرباني بدهيد…

و اين سرزمين قرن­هاست كه بوي حسين(علیه السلام) مي­دهد. بوي كارواني كه دست در دست هم حماسه­ ي عاشورا را برپا كردند:

طفل شش­ ماهه، تشنگي، خنجر، خون، دستان بريده، حنجر پاره پاره شده، فرق شكافته، گوش بريده، سر بريده، خيمه­ هاي سوخته و … باز تشنگي.

1- سيدبن طاووس، الهوف، ص 102

وقتي عزم جزم كردي به نجف بروي، وقتي به نجف رسيدي، وقتي بيمار و نالان در گوشه حجره­ ي ساده و محقرت افتاده بودي، وقتي همدرسانت برايت كاسه آشي آوردند، هيچ كس فكر نمي­ كرد روزگاري آوازه نامت بدان جا برسد كه بزرگان عالم غرب در مقابلت درمانده شوند.

ظاهر ساده و بي­ پيرايه­ ات آن­قدر به مردم عامي و عادي شبيه بود كه وقتي علامه سمناني; مردم را به استقبالت فرستاد، آن­ها ديگري را به اشتباه به جاي تو گرفتند….

همت والا و عزم راسخت بود كه آرزوهايت را در سايه سار لطف بي­كران الهي به گل نشاند.

غواص پولادين اراده ­اي بودي كه در ميان امواج خروشان <مثنوي معنوي> پاي نهادي و سرافراز بيرون آمدي و راهي از <دريا به دريا> گشودي. تن و جان خويش را در اقيانوس بي­كران نهج البلاغه شستشو دادي و روحت را صفا بخشيدي

و آن­گاه كه به سوي دوست پر مي­ كشيدي، هنوز ناشناخته بودي و بي­ آلايشي و كم پيرايشي­ با آن خلوص خاصت براي كم­تر كسي تعريف شده بود.

پله پله تا، رهايي … هفت شهر علم را دوره كرده بود…

انگشت­ هاي چروكيده­ اش نه چند سال كه عمري مزرعه­ هاي فقر را بيل زده بود. تحملش را گره زده بود به اميد و توكلش، تا دانه دانه گندم بكارد و خوشه خوشه عشق بچيند…

كوچه باغ­ه اي تبريز مي­ دانند كه يتيم نو رسيده را تنها دستي از غيب راه مي ­برد و او كه از تبريز آمده بود، آزادمرد بود از هرچه رنگ تعلق داشت.

آمده بود تا نفس­هاي ملاصدرا را در قم زيارت كند و حكمت را به نهايتش برساند.([1]) عاشق­ترين عارف بود در <كيش مهر> و عارف­ترين حكيم در <مكتب عشق> و عالم­ترين معلم در <تفسير حق> و زاهدترين عالم در <تحصيل علم>. مردي كه در كلام روزمره­ اش جز به زبان قرآني تكلم نمي ­كرد… يادش گرامي و راهش پر رهرو باد.

1- يادنامه علامه طباطبايي1، خرداد 61 ، ص 67

روز آنان كه به دنبال خواندن و دانستن و اوج گرفتن ­اند؛

روز آنان كه آرامش خود را در كتاب مي­جويند و وعده­ ي «لَم تفُتهُ سَلوَة»([1]) را بر حاشيه­ ي ورق خاطرشان نقش كرده­ اند؛

روز آنان كه در بستان­ه اي علما([2]) ­به گردش مي­ پردازند و دانستن و علم اندوختن، بخشي اصلي و اساسي در ساعت­ هاي زندگي­شان است.

اي كاش آن صداقت و زلالي­ اي كه  موقع خواندن «من يار مهربانم، دانا و خوش­ بيانم» در حنجره ­هاي كودكانه­ مان موج مي­ زد، ما را به پشت نيمكت­ هاي اراده بكشاند و بارها و بارها همه­ ي زيبايي­ هاي آن لحظه­ ها را تجربه كنيم كه:

«از من مباش غافل، من يار مهربانم.»

پی نوشت:
[1] . عن اميرالمؤمنين(ع): «من تسلي بالكتب لم تفته سلوة؛ هر كس دركتاب آرامش بجويد، راحتي و آرامش از او سلب نمي­ شود.» (غرر الحكم و درر الكلم، ج1، ص 9، ش 175)

[2] . عن اميرالمؤمنين(ع): «الكتب بساتين العلماء» (همان، ج1، ص 33، ش 572)

دستورالعمل اول

 جماعتي از اين جانب، طلب موعظه و نصيحت مي کنند؛ اگر مقصودشان اين است که بگوئيم و بشنوند و بار ديگر در وقت ديگر، بگوييم و بشنوند، حقير عاجزم و بر اهل اطلاع پوشيده نيست.

و اگر بگويند کلمه اي مي خواهيم که امّ الکلمات باشد و کافي براي سعادت مطلقه دارين باشد، خداي تعالي قادر است که از بيان حقير، آن را کشف فرمايد و به شما برساند.

پس عرض مي کنم که غرض از خلق، عبوديت است «و ما خلقت الجن و الانس إلا ليعبدون» (سوره ذاريات/56) و حقيقت عبوديت؛ ترک معصيت است در اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.

و ترک معصيت، حاصل نمي شود به طوري که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و ياد خدا در هر حال و زمان و مکان و در ميان مردم و در خلوت «ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه».

ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست مي داريم، چون امير نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسيله او به ما مي رسد؛ و او را پيغمبر صلوات الله عليه براي ما امير قرار داده؛ و پيغمبر را دوست داريم، چون خدا او را واسطه بين ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داريم، براي اينکه منبع همه خيرات است و وجود ممکنات، فيض اوست.

ادامه »

همچون دلاوري استوار قامت و شيردل، برادر را همراهي مي­ كرد. هم برادرش بود، هم پدرش و هم استادش…([1])

<سيد مرتضي> عشق را شناخته بود و با همه وجود درك كرده بود. كوچكي يا بزرگي سن <روح ­الله> برايش فرقي نمي­ كرد.

او ايمان داشت كه آتش عشق به دين و وطن <روح  الله> را به درجات متعالي رسانده است. سكينه­ اي اطمينان بخش براي ياران امام(ره) بود كه تكيه­ گاه قبيله نور مي­ ناميدندش.

<وكيل امين امام(ره)> و <پيام رسان امين مردم> بود كه همواره در سال­هاي تبعيد رابطه مردم را با رهبر انقلابي ­شان برقرار نگاه مي­داشت. روزهاي تلخ شهادت پدر، دوران تحصيل، حوادث تلخ روزگاران و رنج تبعيد و مرارت را بر تن رنجور خريد ولي لحظه­ اي دست از ياري و حمايت رهبر و مراد خود نكشيد.

پی نوشت:
1- ياران امام به روايت اسناد ساواك، كتاب بيستم، آيةالله سيد مرتضي پسنديده، زندگي­نامه، ص د، در اين رابطه چنين مي ­فرمايند: <… نزد خودم منطق، مطول و سيوطي را آغاز كردند، مشق را نيز من انجام مي­دادند، چون خط نستعليق من خوب بود، نزد من مشق مي­كردند…>

سفره افطار براي سومين بار گشوده شد و اين­ بار اسيري كه در خانه را كوبيد. ر

وزهاي قبل مسكيني و يتيمي و دست­هاي بخشنده و كريم آن­چه در سفره بود را تقديم آن­ها كردند فقط براي خدا. دست­هاي بخشنده از خانه­ ي كاهگلي پر گشودند و به اوج رسيدند.

مبدأ انسانيت از اين نقطه آغاز شد، از اين خانه ­ي گلي كوچك كه به وسعت آسمان­هاست. ملائك يك­بار ديگر سجده مي­كنند آدم را!

در اين خانه كه به روي فقير و اسير گشوده شد، راهي به سوي سدرﺓ المنتهي گشود و فرشتگان خواندند زير لب ﴿إنّ الأبرار يشربون من كأس كان مزاجها كافورا﴾([1])

اريكه­ هاي بهشتي را مزين كرده ­اند و سايه­ بان­هايي كه نه گرما مي­ شناسد و نه سرما. شرابي از جنس چشمه­ هاي بهشت چون زنجبيل گرم و عطرآگين.

<إن هذا كان لكم جزاء وكان سعيكم مشكوراً>([2]) و اين پاداشي است براي خانواده ­اي كه از خدا طلب پاداش نمي­ كند.

پي­ نوشت:
[1]. انسان ﴿76﴾ : 5 .
[2]. انسان ﴿76﴾ : 22.

شايد حتي ابوحارثه([1]) هم كه خوب مي ­دانست محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) همان پيامبر موعود تورات و انجيل است, باور نمي­ كرد پيامبر اين گونه عزيزترين عزيزانش را براي انجام >فقل تعالوا… ثمّ نبتهل<([2]) همراه بياورد:

دست­هاي كودكانه و معصوم حسن(علیه السلام) در دست, حسين(علیه السلام) خردسال زيبا روي در بغل, علي ِ(علیه السلام) از هر كس عزيزتر در پيش رو و فاطمه­ ي بضعةٌ منّي(سلام الله علیها) در پشت سر!

امّا وقتي آمادگي آن­ها را ديد, وحشت زده گفت:

>اگر با ما مباهله كند, پيش از اين كه يك سال بگذرد, يك نصراني بر روي زمين نخواهد ماند. اين­ها كساني هستند كه اگر از خدا بخواهند كوهي را از جا بكند, هرآينه خواهد كند!<

و اين گونه ماجراي مباهله, برگ ديگري شد براي حقانيت اسلام و براي رسوايي آن­ها كه:

>يعرفونه كما يعرفون أبناﺀهم<([3])

پي­ نوشت:
[1] . داناترين دانشمند مسيحيان نجران .
[2] . آل عمران )3( : 61 .
[3] . بقره )2( : 146.
[22] . بقره )2( : 249.