مدرسه علمیه الزهرا همدان

همچون دلاوري استوار قامت و شيردل، برادر را همراهي مي­ كرد. هم برادرش بود، هم پدرش و هم استادش…([1])

<سيد مرتضي> عشق را شناخته بود و با همه وجود درك كرده بود. كوچكي يا بزرگي سن <روح ­الله> برايش فرقي نمي­ كرد.

او ايمان داشت كه آتش عشق به دين و وطن <روح  الله> را به درجات متعالي رسانده است. سكينه­ اي اطمينان بخش براي ياران امام(ره) بود كه تكيه­ گاه قبيله نور مي­ ناميدندش.

<وكيل امين امام(ره)> و <پيام رسان امين مردم> بود كه همواره در سال­هاي تبعيد رابطه مردم را با رهبر انقلابي ­شان برقرار نگاه مي­داشت. روزهاي تلخ شهادت پدر، دوران تحصيل، حوادث تلخ روزگاران و رنج تبعيد و مرارت را بر تن رنجور خريد ولي لحظه­ اي دست از ياري و حمايت رهبر و مراد خود نكشيد.

پی نوشت:
1- ياران امام به روايت اسناد ساواك، كتاب بيستم، آيةالله سيد مرتضي پسنديده، زندگي­نامه، ص د، در اين رابطه چنين مي ­فرمايند: <… نزد خودم منطق، مطول و سيوطي را آغاز كردند، مشق را نيز من انجام مي­دادند، چون خط نستعليق من خوب بود، نزد من مشق مي­كردند…>