مدرسه علمیه الزهرا همدان

سفره افطار براي سومين بار گشوده شد و اين­ بار اسيري كه در خانه را كوبيد. ر

وزهاي قبل مسكيني و يتيمي و دست­هاي بخشنده و كريم آن­چه در سفره بود را تقديم آن­ها كردند فقط براي خدا. دست­هاي بخشنده از خانه­ ي كاهگلي پر گشودند و به اوج رسيدند.

مبدأ انسانيت از اين نقطه آغاز شد، از اين خانه ­ي گلي كوچك كه به وسعت آسمان­هاست. ملائك يك­بار ديگر سجده مي­كنند آدم را!

در اين خانه كه به روي فقير و اسير گشوده شد، راهي به سوي سدرﺓ المنتهي گشود و فرشتگان خواندند زير لب ﴿إنّ الأبرار يشربون من كأس كان مزاجها كافورا﴾([1])

اريكه­ هاي بهشتي را مزين كرده ­اند و سايه­ بان­هايي كه نه گرما مي­ شناسد و نه سرما. شرابي از جنس چشمه­ هاي بهشت چون زنجبيل گرم و عطرآگين.

<إن هذا كان لكم جزاء وكان سعيكم مشكوراً>([2]) و اين پاداشي است براي خانواده ­اي كه از خدا طلب پاداش نمي­ كند.

پي­ نوشت:
[1]. انسان ﴿76﴾ : 5 .
[2]. انسان ﴿76﴾ : 22.