مدرسه علمیه الزهرا همدان

«مسجد صخره» به دليل نقشي كه در واقعه ي إسرا و معراج پيامبر اكرم(ص) و نزول  ايشان در اين مسجد دارد، بسيار مورد توجه مسلمانان است. زير گنبد طلايي اين مسجد كه همانا نماد شهر قدس است و بسياري آن را با گنبد مسجدالأقصي اشتباه مي گيرند، صخره اي موجود است كه به همين سبب، اين مسجد، صخره نام گرفته است.

مسجد الأقصي در ضلع جنوبي منطقه حرم شريف واقع است كه طول آن 88 متر و عرض آن 35 متر و داراي 53 ستون مرمرين است. صليبي ها پس از اشغال قدس شريف در سال 1099 م بخشي از آن را به كليسا تبديل كردند كه پس از آزادي مجدد قدس، مسجدالأقصي تعمير، محرابش نوسازي و گنبدش با مرمر پوشانده شد و يك منبر چوبين نيز در آن جاي گرفت.

بنابر ادعاي صهونيست ها معبد سليمان يا همان بيت يهوه در زير مسجد الأقصي مدفون است. تاكنون 120 سازمان يهودي به وجود آمده تا به عمليات تخريب و حفاري اين مكان بپردازد، اما حقيقت آن است كه مسجدالأقصي به عنوان يكي از مقدس ترين مكان هاي الهي، قديمي تر از معبد مورد ادعا است و اين حقيقت انكارناپذير، ادعاي پوشالي و پوچ صهيونيست ها در مورد افسانه مالكيت آنان بر شهر قدس را كاملاً‌باطل مي سازد.(روزنامه كيهان، 27/7/1385)

روزي شنيد كه دو نفر از متوليان يكي از مساجد در توليت مسجد مشاجره و مجادله نموده و بالاخره مصالحه كردند تا مسجد را از وسط ديوار كشيده و هر يك متولي سهم خود باشد.

آقا جمال براي توجه آنان به كار زشت خود كه  از راه گفت و گوي رودر رو حل نمي شد، به شكل غير مستقيم وارد عمل شد؛ بدين ترتيب كه يك نفر را مأمور كرد تا به رسم آن روز، شال عزا به گردن انداخته، سوار اسب شده و به اهل شهر اعلان نمايد كه آقا جمال خوانساري در فلان مسجد اقامه تعزيه دارد و همه حاضر بشويد.

علما، اكابر، كسبه و ساير طبقات مردم در مسجد حاضر شده، بعد از قرائت فاتحه و تعزيت و تسليت و صرف چاي و قليان، سؤال كردند كه مجلس فاتحه براي كيست؟ آقا جمال گفت: خداوند عالم مرحوم شده، مجلس ترحيم مرحوم خداوند است! همه تعجب كرده و گفتند: آقا اين چه فرمايشي است؟! آقا جمال در پاسخ گفت: <اگر خداوند از دنيا نرفته، پس چرا خانه او را مثل متروكات مرده ها تقسيم نموده اند؟>… آن دو نفر از شنيدن اين سخن خجالت كشيدند و ديوار را از وسط مسجد برداشتند.

خدایا

چرا دیگر جواب نمی ­دهی؟ همه­ ی تماس ­هایم بی­ جواب مانده ­اند. هر چه زنگ می ­زنم می­گوید: مشترک مورد نظر در دسترس نیست.

خدایا! آخر تو خدایی باید همیشه در دسترس باشی نگاه کن چقدر تماس بی جواب miss called  داری .

ماه رمضان شده است. خدا به­ طور اختصاصی جواب می­ دهد، حتما جواب می­ دهد.

و حال:

شب­های قدر شده است. ردخور ندارد، حتما جواب می ­دهد. همه نشسته ­اند و دارند با تو تماس می­ گیرند. شنیده ­ام زمان­ بندی کرده ­ای و به همه جداگانه وقت می­ دهی، تا بی نهایت وقت داری. همه بیدارند و کتاب راه ­نمای تو را در دست گرفته ­اند. دقیق شده ­اند در قرآن.

گویی کتاب دیگری است. مگر نه این که از تولدمان قرآن به گوش­ مان خوانده ­اند پس چرا این قدر با قرآن غریبه­ ایم؟

ادامه »

امشب، شب غنيمت شمردن فرصت‌هاست كه از اين «من» زميني تا آن «آنِ» الهي، راهي نيست.

امشب بايد لحظه‌ها را غنيمت شمرد و چون گوهري ناب قدر دانست كه امشب مي‌توان كوله‌بار پر از گناهم را با مدد اين اشك‌ها، سبك كنم؛ كه اين اشك‌ها، امشب خاموش كنندة شعله‌هاي خشمي‌ست كه قرار است تنمان را به آتش بكشند …؛

كه امشب از تمام بندهاي «جوشن»م بايد تمنا ببارد…

امشب بايد زير سايه كلمات كتاب مقدس نشست …

بِكَ يا الله؛ بِكَ يا الله … و خدا را به نام خواند … يا مَن لَهُ الأسماءُ الحُسنَي … و از شعله‌هاي عذابش بيم‌ناك بود … يامَن إلَيهِ يَهرَبُ الخَائِفُون … تا بنده شرمسارش را بپذيرد … يا مَن إلَيه يَفزَعُ المُدينُون … كه سرمايه‌ام،‌محبتي‌ست كه به عالم نخواهم داد … يا مَن بِه يَفتَخِرُ المُحِبُّون … كه شكوه‌هاي دلم را مي‌داند… و آب توبه، چشم‌هايم را صيقل مي‌دهد…

ادامه »

یک کوچه غیرت ای قلندر تا علی (ع) مانده است
شمشیر بر دارد هر آن کس با علی (ع) مانده است

دیشب تمام کوچه های کوفه را گشتم
تنها علی(ع)، تنها علی(ع)، تنها علی(ع) مانده است

ای ماهتاب آهسته تر اینجا قدم بگذار!
در جزر و مد چاه، یک دریا علی(ع) مانده است

از خیل مردانی که می گفتند می مانیم
انگار تنها ابن ملجم با علی(ع) مانده است

ای مرد! بر تیغت مبادا خاک بنشیند
برخیز! تا برخاستن یک «یاعلی»(ع) مانده است

«مهدی جهاندار»

پذيرفتن مقام شيخ الإسلامي از سوي شيخ حرّ كه همواره از صحنه سياست دوري مي جست چيزي جز اداي دين به شيعه نبود.

در ماجراي سفر به اصفهان نقل است كه:

از سوي علامه مجلسي به ديدار كاخ شاه رفته بود و در مجلس شاه سليمان بدون اجازه او بالاي مجلس نشست؛ به گونه اي كه ميان او وشاه يك متكا بيش نبود. شاه پس از نشستن رو به شيخ كرد و گفت: به من گفته اند تو از علماي جليل و بزرگ عرب محمدبن حسن حرّ عاملي هستي؛ حال به من بگو فاصله ميان حر و خر چه قدر است؟ شيخ بي درنگ ﴿به شوخي﴾ گفت: يك متكا! شاه از شجاعت و حاضرجوابي شيخ يكه خورد.

خداوندا!

تو به قلبم آموختي چگونه به آيات تو عشق ورزد.

تو رو حم را به سوي ايمان روانه كردي.

اكنون از نگاه هاي كم سويم مرواريدهاي آسمان را مي بينم كه هر كدام قبله اي است به سوي تو.

خداوندا!

عشق جاودانه ات، قلب ناتوانم را رنجور كرده است و اين هستي، باغي است سرسبز كه آواز آبي اش تويي، عشق جاودانه اش تويي.

خداوندا!

دلم را از كدورت شرك و نفاق تطهير كن و آيينه قلبم را از زنگار دنيازدگي صاف نما. با من همراهي كن و مرا از بيچاره هاي گرفتار هواي نفس و حبّ جاه و مقام، دستگيري نما.

خداوندا!

گلبانگ رأفت تو، از مناره عرش، مرا از منجلاب پستي به بلنداي معرفت فرا مي خواند و با همه نااميدي ها، به رحمت تو اميد مي بخشد. تو فراتر از آني كه در فهم من درآيي و من فروتر از آنم كه لاف درك تو زنم. من به چهار ديواري هوس هاي خويش محدودم و تو نامحدود مطلقي؛ ما عرفناك حق معرفتك …

أشهد أنَّ كه مهرباني ات بي نظير است.

أشهد أنَّ كه گناهانم را مي بيني و پرده پوشي مي كني.

أشهد أنَّ كه دردهايم را مي داني و درمان مي كني.

أشهد أنَّ كه افتادگي مرا مي بيني و دست مي گيري.

أشهد أنَّ كه تهي دست ناچيزم و كوله بارم خالي است …

چشم جان به عنايت تو دوخته ام و دست تمنا به شاخسار احسان تو گشوده ام.

اي آفتاب خوبان، مي جوشد اندرونم
يك ساعتي بگنجان در سايه عنايت
هر چند بردي آبم، روي از درت نتابم
جور از حبيب خوش تر، كز مدعي رعايت

به بهانه شب قدر

<الحَمدُ لله الَّذِي لا يَبلُغُ مِدحَتَهُ القَائِلونَ و لا يُحصِي نَعماءَهُ العادُّونَ و لا يُؤَدّي حَقَّهُ المُجتَهِدُون …>

و مگر بيان بلاغتي هست كه به بي كرانه هاي وصفت دست يابد و نعمت هاي بي شمارت را به شمارش بنشيند؟…

الهي!

از خاكيان، هر كه عزم حضور در محضر بزرگي كند، به آراستگي ظاهر و پيراستن باطن خويش از پليدي ها، اميد عنايتي بلند و كرامتي شگرف دارد؛ به هر بانگ اذاني كه به نماز و نيايش تو قامت مي بندم، آراسته به عطر و سجده و سپيدي، در آرزوي صله احسانت و به اميد بخشايش بي كرانت هستم.

ادامه »

«حضرت آيةالله العظمي آقاي حاج سيد ابوالقاسم خويي، مرجع تقليد بزرگوار، بقيه ي سلف صالح و يكي از پرچمداران علوم اسلامي و يكي از مراجع بزرگ تقليد دوران معاصر بود.

ايشان در بسياري از علوم اسلامي رايج در حوزه هاي علميه، از اساتيد مسلم و كم نظير به حساب مي آمد. فقيهي بزرگ و اصولي اي عميق و مفسري نوآور و رجالي اي صاحب مكتب و متكلمي زبردست بود.

آثار علمي ارزشمند اين مرد بزرگ، به ده ها جلد كتاب در فقه و اصول و تفسير و رجال منحصر نمي شود. هزاران شاگرد تربيت يافته در حوزه ي دروس غني و سرشار او، هم اكنون در همه ي بلاد اسلامي منتشرند.

آن بزرگوار، يكي از نخستين كساني بود كه پس از شروع نهضت اسلامي به رهبري امام خميني(قدس سره)، حوزه ي علميه ي نجف را به اهميت حوادث ايران متوجه ساخت و سعي و كوششي ارجمند در همراهي با حركت عظيم روحانيت و مردم در ايران، مبذول كرد. در نهضت خونين مردم عراق در رمضان سال 1411 ﻫ . ق، قطب اصلي نهضت و مركز صدور حكم قيام اسلامي بود و به همين سبب، پس از سركوب شدن اين نهضت به وسيله رژيم خون خوار بعثي، اين كهن مرد دانشمند، مورد آزار و شكنجه و اهانت مأموران سنگدل بعثي قرار گرفت و در معرض خطر جدي واقع شد؛ و پس از آن كه به فضل الهي از خطر نجات يافت، تا مدت ها در شرايط سخت، زير نظر مأموران بعثي قرار داشت.

عمر طولاني و پربركت اين مرد بزرگ، كه نزديك به يك قرن امتداد يافت، سرشار از آزمايش هاي الهي و نمايشگر سعي و تلاش يك انسان مؤمن و پرهيزكار است». ([1])

[1]. پيام مقام معظم رهبري به مناسبت ارتحال آيةالله العظمي سيد ابوالقاسم خويي(ره)(قدس سره)، 18/5/1371.

<مادر رسيدگي و سرپرستي شما كوتاهي و اهمال نكرده و ياد شما را از خاطر نبرده ­ايم.>(1)

و آن­گاه كه <حسن­بن مثله جمكراني> را به حضورت فراخواندي، صداقت عشقت را در باورها گنجانيدي. امر كردي به برپايي مسجدي كه هماره نام و يادت را در دل­ها زنده نگه دارد و مسجد پا گرفت؛ مسجدي كه مولاي متقيان آن را قصر ناميد <قصر جمكران>(2) و سه ­شنبه شب­ها به ياد همان سه­ شنبه ­اي كه تو امر به ساختن مسجد كردي راهي كوي عشق مي ­شويم تا در سرزمين رازها و عنايت­ها با تو به گفتگو بنشينيم و از دردهاي دلمان با تو سخن بگوييم و شفا از تو بخواهيم و وقتي به مسجد مي­ آييم؛ مي­ يابيم كه گاه سفر براي دل است، براي زيارت، براي عشق، عشق به تمام خوبي­ها و زيبايي­هاي عالم وجود.

پی نوشت
 1- احتجاج، ج 2، ص 323. بيان شريف حضرت مهدي(عج) در توقيعي كه براي شيخ مفيد(ره) فرستاده­ اند.
2- مولاي متقيان(ع) فرمودند: <پرچم قائم ما بر اين كوه سفيد است، به نزد دهي كهن كه در كنار مسجد است و قصري كه آن را جمكران خوانند.> مسجد مقدس جمكران، تجلي­گاه صاحب الزمان(عج)، ص 19.