17 ربیع الاول به مناسبت ميلاد امام صادق (علیه السلام)
آب زنيد راه را هين كه نگار ميرسد مژده دهيد باغ را بوي بهار ميرسد
و از سوي آسمان، آينه اي كه پرتو انوار الهي را در سراسر زمين خواهد گسترد، خواهد آمد. امامي كه بر قلّه سترگ دانش مي ايستد و جاهلان عصر را صلا مي زند و با “يد بيضاي” دانش، پيروان نور را، به سر منزل مقصود، راهنما مي گردد. مي آيد تا سال ها پي در پي، چهارهزار متعلّم را در مكتب تعليم و تربيت خويش، عالمانه فراخواند و غرفه هاي بهشت را به چهار هزار چلچراغ فروزنده مزيّن سازد. مي آيد تا از دستانش اخلاص بريزد و از وجودش صبر قوّت بگيرد. شانه هايش پر باشد از وسعت جلالت، و چشم هايش دريايي از هيبت و شكوه! مي آيد كوهي از وقار، دريايي ازعلوم، اقيانوسي از حكمت و فضيلت، گستره اي از رحمت و عبادت تا نخل وجودش چنان ثمر دهد كه مذهب با نام او مزيّن گردد. مي آيد تا مدينه از بركتش دوباره سبز گردد و آفتاب صداقت از منزلگاه انديشه ي او بدرخشد. انديشه تشيع در پله ششم، تاريخ را به شادي فرا مي خواند، شادي حضور فاتح قلّههاي بلند دانش خداوندي، شادي حضور خزانهدار علم علي(علیه السلام)…
مي آيد تا خطيبان به بيان او، خطبه خوان شوند و انسان ها از جهل برهند. مي آيد تا كلاس سبزش جايي براي پاهاي ناتوانمان باشد، جايي براي زدودن خستگي شانه هاي جاهل! مي آيد تا شيعه صداي نفسهاي گرمش را تو در توي هر كتاب بشنود. مي آيد تا بدانيم جاهليم به همه علوم و نيازمنديم به علم آسماني اش.
مي آيد تا راست كرداران، آيينش را به عاريت بگيرند و راست گفتاران، هجاي لب هايش را به سرمشق بنشينند. مي آيد تا صداي رساي تدريسش، گوش فرزندان تاريخ را بنوازد و شاگردانش، برجسته ترين چهره ها در گستره علوم فقهي و طبيعي به شمار روند. مي آيد تا علم، گوشهنشين مكتبش شود و خضر سالك راهش، و عيسي طفل نوآموز كرامتش! مي آيد تا بنيان گذار نهضتي بزرگ باشد و كلاس درسش چشمه سار فضل و بزرگواري و دانشش محل فيض چهارهزار درخت طوبي و آبشار عظيم عطوفتش، بنيان كن هرچه سنگ خاراست! ميآيد تا بال هاي بلند معرفتش را بر اين آسمان خالي بگستراند و اين گونه جهان، محصل هميشه مكتبش شود!
خدايا! ما را به حلقه شاگردانش برسان! اللّهمّ صلّ علي جعفربن محمّدٍ الصّادق (علیه السلام)
