مدرسه علمیه الزهرا همدان

مقام معظم رهبري در بخشي از پيام تسليت شهادت آيةالله حكيم(قدس سره) فرمودند:

«اين شهيد عزيز، عالم مجاهدي بود كه سال هاي متمادي براي احقاق حق ملت عراق با رژيم خبيث صدام مبارزه كرد و پس از سقوط آن مجسمه ي شرّ و فساد در مقابله با اشغال گران آمريكايي و انگليسي همچون سدّ محكمي ايستاد و مبارزه اي دشوار را با نقشه هاي شوم آنان آغاز كرد و خود را براي شهادت در راه اين جهاد بزرگ و پيوستن به خيل شهيدان خاندان معظم آل حكيم و ديگر شهيدان علم و فضيلت در عراق آماده كرده بود…

شهيد آيةالله حكيم، مظهر خواسته هاي به حق ملتي بود كه دين و استقلال و آينده كشور خود را در معرض تهديد و خانه ي خود را در زير چكمه ي اشغال گران مي بيند و مي خواهد از هويت ديني و ملي خود در برابر متجاوزان دفاع كند».

روزنامه همشهري، 12/6/1382.

مراجع تشيع، ستون حنانه دين الهي­ اند كه قرآن و عترت، در عصر غيبت، بدان­ها استوارند و اين بام درخشان را بر شام تيره بشريت گسترده نگاه مي­ دارند.

حوزه علميه ديني قم و نجف، بر سفره شصت بهار علم او نشست و هزاران هزار شكوفه و هَزار، از باد نيستان تقوايش، بارور شد و بر شاخسار فقاهت روييد.

چه بنيادها كه از جوشش چشمه­ سار وجودش بر صفحه روزگاران بنيان نهاده شد و در يادها معماري گرديد. از مسجد و مدرسه و كتابخانه و بسيار اثر نيكوي ماندگار…

و بزرگ اثر جاويد و بي ­بديل او <كتابخانه­ اش> مأمن كتاب­هايي است كه صفحاتش در تب و تاب دست­ هاي دانش پژوهان و فرهيختگان لحظه ­اي آرام و قرار ندارند.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

به بهانه 7 شوال شهادت حمزةبن عبدالمطلب

 او را با ابهت و صلابتش مي‌شناسيم، همان ابهت و صلابتي كه كفار مكه همين كه او را سوار بر اسب و در حال نزديك شدن مي‌ديدند، دست از آزار مسلمين بر مي‌داشتند و با ورودش درصدد دفاع از خود بر مي‌آمدند.

هنوز طنين صدايش در مكه به گوش مي‌رسد: <دروغ كجاست؟ حقيقت كجاست؟ درحالي كه محمد(ص) هنوز حرف‌هايش را برايتان نگفته است. من به دين برادر زاده‌ام درآمده‌ام. هركس جرأت جنگيدن دارد، بيايد با من بجنگد>. و همه فرار مي‌كردند…

ادامه »

«مردم، دِين خودشان را به جمهوري اسلامي تاكنون ادا كردند و به تكليف خودشان عمل كردند.

مردم به آقاي رييس جمهور، به آن شورا رأي دادند، حالا نوبت آقايان است كه در مقابل اين همه زحمتي كه آن ها كشيدند و محبتي كه آن ها كردند و فداكاري ها كه آن ها كردند، حالا نوبت آقايان است…

نوبت شماست كه بايد اين دِين را به اين مردمي كه شما را نشاندند به اين مسند، دِين خودتان را عمل بكنيد، ادا كنيد به مردم»

صحيفه نور، ج 15، ص 103 و 104.

5 شوال 60 قمري؛ ورود حضرت مسلم به كوفه

حكايتِ ‌نامه‌هاي مشتاقانه كوفيان به امام حسين(ع) در تاريخ معروف است:

براي حسين‌بن علي(ع) از شيعيان مؤمن و مسلمان؛ اما بعد، بشتاب و بشتاب كه مردم انتظارت را دارند و به ديگري نظر ندارند. العجل العجل، والسلام عليك.

و پاسخ امام(ع):

سخن شما را شنيدم، گفتيد منتظران و شيعيان من هستيد، گفتيد ما همه سرباز توايم، بيا و امام ما باش. اينك برادر و پسر عموي امينم را نزد شما مي‌فرستم، تا شرح حال شما و نخبگانتان را برايم بنويسد، اگر چنان بود كه گفتيد، به سويتان مي‌شتابم….

به كوفه برو مرد! كوفه زادگاه توست و چندي است از عطر مردانگي و صفا بي‌نصيب مانده‌اند كوچه‌هاي سوت و كور كوفه، پنجم شوال 60 هجري قمري، كوفه دوباره شور و زندگي را تجربه كرد؛ امّا تنها دو ماه و سه روز از مسلم پسر عقيل پذيرايي كرد: ابتدا تا دهم ذي‌قعده با خيلي از محبّان بيعت كننده بيش از 18000 نفر و سپس 8 ذي حجّه با تنهايي و حيله و شمشير و … بام دارالإماره.

ادامه »

 رمـضـان سـايه مـهر از سـر ما مـي‌گيرد      بال رأفت كه فرو داشـت، فرا مي‌گـيرد

چـون نـگيرد دلـم از رفـتن مـاه شب قدر      كـه خـدا سايه مهر از سر ما مـي‌گـيرد

رمضان دار شفايي است كه هر جان و دلي      داروي درد از ايـن دار شـفا مـي‌گـيرد

روزه با فطر، امان است و بـرات شـب قـدر      هر كه شد در دو جهان كامروا مي‌گيرد

ذره ذره‌هاي خاك به نماز شكر ايستاده‌اند. ملائك فوج فوج، هديه در دست، بر زمين فرو مي‌آيند تا ميهمانان خدا را گرامي دارند…

خوشا به حال آنان كه روزه لب‌هاشان ذكر بوده است؛ روزه دست‌هاشان خدمت؛ روزه چشم‌هاشان اشك، روزه پاهاشان توبه و روزه قلب‌هاشان ايمان!

امروز، آدميان پرده‌نشين حريم قدس‌اند و عشق، عطر جاري در كوچه پس كوچه‌هاي معنويت است؛ امروز دلدادگان تكليف، به پاسداشت فطر، با توشه‌اي برگرفته از رمضان، به نماز ايستاده‌اند…

اللهم اهل الكبرياء والعظمة…

و حقيقت فطر، نتيجه تلاش‌گري روح، در ماه بذر افشاني سجاياي اخلاقي است؛ تدوين معنويات رمضان كه به دست فطر سپرده شده تا ذخيره‌اي روشن براي فرداي معاد باشد!
امروز نجواي رستگاري بر لب‌هاست و ميهمانان جبروت، شكوه خداوندي را حس مي‌كنند؛ امروز پايان يك ‌ماه لب فرو بستن و چشم بر هم نهادن است؛ پايان يك‌ماه، هر سحر ميهمان خدا بودن؛ روزها به عبادت نفس كشيدن و شب‌ها «اللهم تقبّل صيامنا» گفتن؛ امروز بزرگ‌ترين همايش پر شوكت شكرگذاران به درگاه پروردگار و نامه بلند خواهندگي است؛ زيباترين تصنيف وحدت؛ پيروزي در امتحاني بزرگ و جشن تولدي دوباره…

ادامه »

خاك را مي­بويم، بوي قطرات باران بر خاك و بر ديوارهاي كاهگلي عشق را در كالبد زنده مي ­كند، گويي بهار دوباره بازگشته است؛ به يُمن ورود دلاور مردان سرافراز.

مردان صبوري كه بلندترين قله­ هاي پايداري را فتح كردند تا دشمن به زانو درآيد و عجز خويش را لابه كند.

دل­ها از شوق بيرون مي­ جهد و چهره­ ها پس از سال­ها با لبخند آشتي مي­ كند. شانه­ هاي استواري كه آتشفشاني از درد را در خود نهفته داشت، مي ­آيد تا بار سنگين درد و غم را كه يادگار ديوارهاي سياه اسارت بود، در سپيده دم كوچه­ هاي عشق بر زمين بگذارد.

يوسف­ هاي غريب از راه مي ­رسند تا وطن آن­ها را در آغوش كشد و بر پاهاي استوارشان بوسه زند و آنان نيز در سجده­ ي شكر بر خاك وطن مي ­افتند و صدايي لرزان در همهمه شوق: <در بگشاييد، شمع بياوريد، عود و اسپند بسوزانيد، شايد اين غبار از راه رسيده و از سفري دراز برگشته گمشده­ي من باشد> ولي…

تلمود خودخواهي­ شان را با آيات مبين انسانيت پاره خواهيم كرد.

دو مثلث زر و زور را با خون از صحنه­ ي روزگار محو خواهيم نمود.

ديوار حايل خيالي­ شان را با امواج حضورمان به لرزه  مي­ افكنيم.

سنگ غيرت اسلامي بر پيشاني بي­ عدالتي فرو مي­ نشانيم.

روز قدس فرصت حضور است و منِ  مسلمان خانه­ ي مقدّس ديرينم را دوباره ياد خواهم كرد و با حضورم در طرح پاك­سازي خانه­ ي عشق، دستي خواهم بود. و مي­دانم سكوت در برابر ظلم، حمايت از آن است.

«مسجد صخره» به دليل نقشي كه در واقعه ي إسرا و معراج پيامبر اكرم(ص) و نزول  ايشان در اين مسجد دارد، بسيار مورد توجه مسلمانان است. زير گنبد طلايي اين مسجد كه همانا نماد شهر قدس است و بسياري آن را با گنبد مسجدالأقصي اشتباه مي گيرند، صخره اي موجود است كه به همين سبب، اين مسجد، صخره نام گرفته است.

مسجد الأقصي در ضلع جنوبي منطقه حرم شريف واقع است كه طول آن 88 متر و عرض آن 35 متر و داراي 53 ستون مرمرين است. صليبي ها پس از اشغال قدس شريف در سال 1099 م بخشي از آن را به كليسا تبديل كردند كه پس از آزادي مجدد قدس، مسجدالأقصي تعمير، محرابش نوسازي و گنبدش با مرمر پوشانده شد و يك منبر چوبين نيز در آن جاي گرفت.

بنابر ادعاي صهونيست ها معبد سليمان يا همان بيت يهوه در زير مسجد الأقصي مدفون است. تاكنون 120 سازمان يهودي به وجود آمده تا به عمليات تخريب و حفاري اين مكان بپردازد، اما حقيقت آن است كه مسجدالأقصي به عنوان يكي از مقدس ترين مكان هاي الهي، قديمي تر از معبد مورد ادعا است و اين حقيقت انكارناپذير، ادعاي پوشالي و پوچ صهيونيست ها در مورد افسانه مالكيت آنان بر شهر قدس را كاملاً‌باطل مي سازد.(روزنامه كيهان، 27/7/1385)

روزي شنيد كه دو نفر از متوليان يكي از مساجد در توليت مسجد مشاجره و مجادله نموده و بالاخره مصالحه كردند تا مسجد را از وسط ديوار كشيده و هر يك متولي سهم خود باشد.

آقا جمال براي توجه آنان به كار زشت خود كه  از راه گفت و گوي رودر رو حل نمي شد، به شكل غير مستقيم وارد عمل شد؛ بدين ترتيب كه يك نفر را مأمور كرد تا به رسم آن روز، شال عزا به گردن انداخته، سوار اسب شده و به اهل شهر اعلان نمايد كه آقا جمال خوانساري در فلان مسجد اقامه تعزيه دارد و همه حاضر بشويد.

علما، اكابر، كسبه و ساير طبقات مردم در مسجد حاضر شده، بعد از قرائت فاتحه و تعزيت و تسليت و صرف چاي و قليان، سؤال كردند كه مجلس فاتحه براي كيست؟ آقا جمال گفت: خداوند عالم مرحوم شده، مجلس ترحيم مرحوم خداوند است! همه تعجب كرده و گفتند: آقا اين چه فرمايشي است؟! آقا جمال در پاسخ گفت: <اگر خداوند از دنيا نرفته، پس چرا خانه او را مثل متروكات مرده ها تقسيم نموده اند؟>… آن دو نفر از شنيدن اين سخن خجالت كشيدند و ديوار را از وسط مسجد برداشتند.