امر به معروف و نهى از منکر، نقش ارزنده اى در اجراى احکام و حدود الهى دارد و پشتوانه محکمى براى تثبیت ارزش ها و ریشه کنى مفاسد اجتماعى است.
خانم طاهره افشین زاد مدیر مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) همدان، امر به معروف و نهی از منکر را در نهضت امام حسین (علیه السلام) ارکان اساسی قیام عاشورا برشمرد.
افشین زاد درجلسه همکاران و معاونین مدرسه، ضمن تسلیت ایام شهادت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) گفت: امر به معروف و نهى از منکر، پیشینه اى به قدمت تاریخ حیات انسان دارد. نخستین انسان دعوت کننده به نیکى، آدم بود و پس از وى نیز پیام آوران وحى و پیروان آنان در انجام این وظیفه مهم تلاش کرده اند. مى توان گفت همه حرکت هاى اصلاحى و دگرگونیهاى سازنده در جوامع بشرى در پرتو امر به معروف و نهى از منکر آنان تحقق یافته است.
مدیر مدرسه الزهرا (سلام الله علیها) ادامه داد : اسلام نیز از پیروان خود مى خواهد در برابر جامعه ، خود را متعهد دانسته و همواره دیگران را به خوبى ها امر کرده و از بدى ها باز دارند. تاکیدهاى مکرر قرآن کریم، در خصوص امر به معروف و نهى از منکر بیانگر اهمیتى است که اسلام براى سالم سازى محیط اجتماع و مبارزه با عوامل فساد و گناه قائل شده است. آنجا که مى فرماید” : کنتم خیر امه اخرجت للناس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنکر و تؤمنون باللّه”
ایشان ، قیام امام حسین (علیه السلام) را اجراى این دو فریضه الهى برشمرد و افزود: قرآن کریم اولین وظیفه همه انبیا را امر به معروف و نهى از منکر مى دانسته و هیچ عملى را با دو فریضه امر به معروف و نهى از منکر، برابر نمی داند.چنانکه امام باقر (علیه السلام) پنج اثر ارزنده این دو واجب الهى را چنین بر مى شمارد: انجام واجبات ، عدالت اجتماعى، سازندگى، استوارى نظام و امنیت جامعه.
مدیر حوزه با اشاره به موارد اصلاحاتى که امام حسین (علیه السلام) در پى آن بود گفت:
1ـ احیاى دین : امامان شیعه، رسالت احیاگرى دین را داشته اند و هر یک از مظاهر اسلام را که از یاد مى رفته یا تحریف مى شده است، در چهره راستین و بى تحریفش مى نمایانده اند. حتى امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف )عاشوراى حسینى، برنامه اى احیاگرانه نسبت به دین و جلوه هاى گوناگون آن بود، تا در سایه بذل خون و نثار جان، دین بر پا شود و سیره پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) سرمشق عملى مسلمانان گردد و عزت دین خدا به جامعه بازگردد.
2 ـ براندازى حاکمیت طاغوت: در تمام عرصه ها و مبارزه پیگیر و عمیق با حکومت هاى طاغوتى، نهى از منکر و نفى طاغوت از پیامهاى اصلى اصلاحگرانه نهضت عاشورا بود و اساس این نهضت را تشکیل مى داد، مبارزه اى که با بیعت نکردن با طاغوت شروع شد و با نهضت و انقلاب خونین و شهادت براى واژگونى کاخ استبداد طاغوت و برقرارى عدل الهى پایان یافت.
3 ـ مبارزه با اندیشه هاى انحرافى: جامعه اسلامى در سالى که قیام کربلا در آن رخ داد، نسبت به آخرین سال حیات پیامبر تغییرات فراوانى یافته بود. درست است که سیر پیدایش انحراف تدریجى بود، اما پایه هاى آن در دید بسیارى از محققین ازهمان سالهاى اولیه بعد از رحلت پیامبر به وجود آمده بود. سه مفهوم «اطاعت از ائمه، لزوم جماعت، حرمت نقض بیعت» از رایج ترین اصطلاحات سیاسى بود که خلفا به کار مى بردند.
انحرافات مزبور در زمینه هایى بود که اهل سیاست مى توانستند به راحتى از آنها در تحمیق مردم و نیز توجیه استبداد و زورگویى خود استفاده کنند. بنى امیه در پیدایش و گسترش این انحرافات، نقشى عظیم داشتند. بویژه روى کار آمدن یزید نشان داد که بنى امیه هیچ اصالتى براى اسلام قائل نبودند و از آن تنها به عنوان وسیله و پوششى براى توجیه و پذیرش حاکمیت خود سود مى جستند. در دیدگاه امام حسین (ع)، بنى امیه ستمگرانى بودند، که «طاعت شیطان را پذیرفته، طاعت خداوند را ترک گفته، فساد را ظاهر ساخته، حدود الهى را تعطیل و به بیت المال تجاوز کرده اند.
افشین زاد فساد گسترده امویان را چنین برشمرد:
1 ـ اسلام زدایى و تحریف معارف دین و بدعت گذارى؛
2 ـ ترویج فرهنگ جبر و سکوت و تسلیم؛
3 ـ غارت بیت المال و صرف آن در راه منافع و امیال شخصى؛
4 ـ فساد اخلاق و ترویج شراب و شهوت و قمار؛
5 ـ احیاء تعصبهاى قومى و ارزشهاى دوران جاهلى؛
6 ـ به کار گماردن عناصر نالایق و فاسد، تنها به دلیل اموى بودن؛
7 ـ حیله گرى و تزویر و تبلیغات دروغین؛
8 ـ کینه و عداوت با آل على؛
9 ـ محروم کردن شیعیان از مناصب سیاسى و حقوق اجتماعى و اقتصادى؛
10 ـ کشتارهاى دسته جمعى مسلمانان و سرکوب آنان؛
11 ـ دستگیرى، حبس و کشتن چهره هاى درخشان و انقلابى و آگاه مسلمان به جرم هوادارى از اهل بیت؛
در پایان جلسه افشین زاد ضمن دعوت همکاران و دوستان به اقامه این فریضه الهی در محیط کار و زندگی، بصورت دوستانه و دلسوزانه افزود: امر به معروف و نهى از منکر، نقش ارزنده اى در اجراى احکام و حدود الهى دارد و پشتوانه محکمى براى تثبیت ارزش ها و ریشه کنى مفاسد اجتماعى است. فریضه امر به معروف و نهى از منکر تنها در تذکرات افراد عادى نسبت به بعضى گناهان جزئى خلاصه نمى شود، بلکه قیام بر ضد حکومت ستمگر و تلاش براى اصلاح ساختار سیاسى جامعه و تشکیل حکومتى بر اساس حق و قرآن نیز از مصادیق امر به معروف و نهى از منکر است. هرگاه در جامعه اى این فریضه مهم اجرا نشود و افراد در قبال پیاده شدن این امر خطیر احساس مسئولیت نکنند، مرگ آن جامعه حتمى خواهد بود.
