عمر بن سعد ابی وقاص که از معاریف کوفه و هواداران بنی امیه بود، پیش از ماجرای خونین کربلا ، حکم ولایت ری شامل: منطقه ری و بخش بزرگی از مناطق مرکزی و شمالی ایران را از عبیدالله بن زیاد، عامل یزید بن معاویه در کوفه و بصره گرفت،ولی قبل از اقدام به این امر ماجرای مخالفت امام حسین (علیه السلام) با یزید و حرکت امام حسین (علیه السلام) به سوی کوفه پیش آمد.
عبیدالله بن زیاد که از توانایی های عمر بن سعد در مبارزات و جنگ ها با خبر بود، وی را مناسب نبرد با امام (علیه السلام) دید و به وی پیشنهاد فرماندهی سپاه رزمی خویش علیه مامحسین (علیه السلام) را داد و تنفیذ حکومت ری را مشروط به پایان بخشیدن ماجرای قیام امامحسین (علیه السلام) نمود.
عمر بن سعد در اغاز برای پذیرش این امر مهم از خود تردید و دو دلی نشان داد، ولی در برابر تطمیع شیطانی عبیدالله تسلیم گشت و پیشنهادش را پذیرفت. او در رأس سپاه چهار هزار نفری از کوفه خارج شد و در سوم محرم 61 قمری یک روز پس از ورود امام (علیه السلام) به کربلا وارد این سرزمین شد.(ابن اعثم کوفی، الفتوح،ص885)
3 محرم ورود عمر بن سعد ملعون به کربلا به قصد جنگ با امام حسین (علیه السلام)
