…هوا گـَـرم بود
نسیمـی مُلایــم می وزیـد
چه هنــری بود رقص ِ موهای بلونــدَت در هوا
چه خنـَـک می شدی با آن آستیــن کوتاه
چه جذاب بـودی با آن عشـوه و خنده هـا
کنـــآرم نشستـه بودی
و حس نکــردی
لــــذت مرا
وقتی راننــده
مــرا “خانـوم” خطــاب کرد
و تــو را “خانــومی”
…
و مـن همچنان به خانم بودن خود می بالم…